Elektrokimya Laboratuvarlarında kullanılan elektrokimya teknikleri voltametri, polarografi ve potansiyometriden taramalı elektrokimyasal mikroskopi ve elektrojenlenmiş kemilüminesans a kadar uzanmaktadır. Laboratuvarlarda kullanılan elektrokimyasal analiz teknikleri temel olarak klasik potansiyometri, kulometri, voltametri ve polarografidir. Son zamanlarda, elektrokimyasal mikroskopi taraması ve elektrojenlenmiş kemilüminesans gibi elektrik sinyallerini veya ilişkili etkileri kullanan çok çeşitli başka teknikler gelişti.

Potansiyometri, kulometri, voltametri ve polarografide bir elektrik hücresi kurulur ve elektrot potansiyeline göre elektro-aktif türler tespit edilir. Temel tekniklerin çok sayıda çeşidi vardır.

Potansiyometri:
Potansiyometride, numune çözeltisine yerleştirilen bir çift elektrot arasındaki elektrot potansiyeli farkı ölçülür. Bu, titrasyonları izlemek için veya doğrudan bir konsantrasyon ölçüsü olarak kullanılır, örn. iyon seçici elektrotlarla (ISE).

İyon seçici elektrotlar:
İyon seçici elektrotlar, bir çözelti içinde çözünmüş iyonların aktivitesine bağlı olarak bir elektrik potansiyeli üreten membran elektrotlardır. Potansiyel, bir pH metre veya bir voltmetre kullanılarak ölçülebilir. PH elektrodu, en yaygın kullanılan ISE'dir. Bir solüsyondaki H + konsantrasyonuna duyarlı ince bir cam membran içerir. Enzim elektrotları, bir ISE'yi kaplayan özel bir zar kullanır; bir enzim belirli bir maddeyle reaksiyona girer ve ISE bu reaksiyonun ürününü tespit eder.

Kulometri:
Kulometride, bir elektroliz reaksiyonu sırasında dönüştürülen madde miktarı, tüketilen veya üretilen elektrik miktarı (kulomb cinsinden) ölçülerek belirlenir.

Voltametri:
Voltametride, çalışan bir elektroda uygulanan elektrik potansiyeli değiştirilir ve ortaya çıkan akım kaydedilir. Oksitlenmiş ve indirgenmiş türler arasında bir elektron transferi, elektrot / çözelti arayüzünde her bir analit için spesifik bir potansiyelde gerçekleşir. Hassasiyet, analizden (sıyırma) önce elektrot üzerinde ilgilenilen eser bileşenleri konsantre etmek için bir elektroliz adımı kullanılarak büyük ölçüde artırılabilir. Çalışma elektrodu genellikle ince bir altın veya cıva tabakasıyla kaplanmış camsı bir karbondur. Polarografide cıva damlası kullanılır.

Elektrokimyasal mikroskopi (SECM) ve elektrojenlenmiş kemilüminesans (ECL)
Elektrokimyasal mikroskopi (SECM) ve elektrojenlenmiş kemilüminesans (ECL) taraması gibi elektrik sinyallerini veya ilişkili etkileri kullanan çok çeşitli başka teknikler de mevcuttur. SECM, çok yüksek çözünürlükte arayüzlerin yerel elektrokimyasal davranışını ölçmek için kullanılan daha geniş bir tarama prob mikroskobu (SPM) sınıfı içinde bir tekniktir. SECM'ler mikrofabrikasyon, yüzey desenleme ve mikroyapıda kullanılır.

ECL'de, elektrokimyasal olarak üretilen ara maddeler, daha düşük seviyeli bir duruma gevşemenin ardından ışık yayan elektronik olarak uyarılmış bir durum üretir. Biyo ile ilgili uygulamalar için sensörlerde geniş uygulama alanı bulmuştur, örn. Ru etiketli antikor bazlı immünoassaylerde, PCR vb. için Ru Etiketli DNA problarında, oksalat ve organik amin tespiti için NADH veya H2O2 nesil bazlı biyosensörler. ECL, birçok klinik laboratuvar uygulaması için ticari olarak yoğun bir şekilde kullanılmaktadır.

Çözeltideki elektro-aktif türlerin konsantrasyonlarını ölçmek için elektrokimyaya dayalı analitik teknikler kullanılır. Bunlar arasında cıva, nikel, kobalt, demir ve arsenik gibi birçok katyon, ISE'li anyonlar ve katyonlar, aspirin ve kafein gibi farmasötik bileşikler ve oksidasyon reaksiyonlarına girebilen nörokimyasallar bulunur. Bunlar, serotonin ve katekolaminler (örneğin, epinefrin, norepinefrin ve dopamin) gibi nörotransmiterleri içerir.

Elektrokimyasal tekniklerin güçlü yönleri, mütevazı maliyetlerinde, iyi hassasiyetlerinde, deniz suyu gibi zor matrislerde doğrudan tür ölçümü için uygunluklarında ve doğrudan türleşme için sağladıkları kapsamda yatmaktadır. As (III) ve AS (V) ve Se (IV), selenosistin ve dimetildiselenid.

Saf su, elektrokimyasal analizler boyunca standartların, boşlukların ve numunelerin hazırlanmasının yanı sıra hücrelerin durulanması için yaygın olarak kullanılır. Suda bulunan herhangi bir elektroaktif tür, analizleri etkileyebilir. Açıktır ki, analiz ne kadar hassas olursa suyun saflığı da o kadar kritiktir.

Validasyon ve Akreditasyon gerektiren tüm elektrokimya uygulamaları ve elektrokimyasal analizler için mutlaka Tip-1 Ultra Saf Su kullanılması gereklidir.

Sudaki elektrokimyayı etkileyen başlıca safsızlıklar elektro-aktif türlerdir, bunlar organik veya inorganik olabilir.

Organik Bileşikler:
Elektrokimya için kullanılan herhangi bir sudaki organik bileşiklerin varlığı bir dizi soruna neden olabilir. Bunlar, elektrot yüzeyindeki reaksiyonlara müdahale etmeyi ve alternatif elektrik sinyalleri üretmeyi içerir.

İyonlar:
Sudaki iyonlar ayrıca üst üste binen sinyallere neden olabilir ve elektriksel özelliklerini ve elde edilen sonuçları değiştirmek için ölçülen türlerle etkileşime girebilir.

Bakteri ve Partiküller:
Bakteriler ve partiküller zamanla birikebilir ve bileşenlerin kaymasına ve bozulmasına neden olabilir. Bakteriler ayrıca müdahale eden elektroaktif bozunma ürünleri de üretebilir

Elektrokimya için ihtiyaç duyulan su saflığı, uygulamaların hassasiyetine bağlıdır. Genel analiz için Tip II su yeterli olacaktır, ancak validasyon gerektiren analitik çalışmalar için ultra saf su kullanılması gereklidir. Dirençlilik> 13-18 MΩ.cm ve 10ppb'nin altındaki TOC değerleri, en hassas uygulamalar için oldukça tercih edilir.

Medipure ‘un uzmanlığı ve yıllardır devam eden itibarı, bilgili ekibinin müşterilerin uygulamaları için gerekli su saflığı seviyesini belirlemelerine yardımcı olabilmesini sağlar. Medipure, elektokimya uygulamaları için her birinin kendine özgü avantajları olan ultra saf su cihazları üretmektedir. Örneğin: Medipure Spectra DT serisi Laboratuvar Ultra Saf Su Cihazları, gelişmiş Ultra deiyonizasyon sistemi ile desteklenen, sürekli olarak 18,2 MΩ.cm (Tip I + / I) ultra saf su sağlamaktadır.